Do niedawna popularny w waskim kregu milosnikow fantastyki, obecnie, dzieki filmowi 'Nocznoj Dozor” (w Polsce znany jako Straz Nocna) – najslynniejszy i najlepiej sprzedajacy sie w Rosji autor Siergiej Lukjanienko prezentuje swoja nowa powiesc 'Cziernowik” (Brudnopis). Tych, ktorzy spodziewali sie, ze pochloniety praca nad kolejnym filmem pisarz obnizy loty i nowa, wydana po dluzszej przerwie ksiazka okaze sie – delikatnie mowiac – nie tak dobra jak poprzednie, czekalo przyjemne rozczarowanie – Brudnopis nie odbiega poziomem od innych utworow tego pisarza – mowiac po prostu, jest rownie swietny. Najwyrazniej skazany na sukces Lukjanienko nie umie pisac nudnych ksiazek. Dwudziestokilkuletni Kiryl Maksymow, manager w firmie komputerowej, wlasciciel skromnej kawalerki i psa wraca pewnego dnia do domu i zastaje tam… nieznajoma kobiete. Przekonany, ze to zlodziejka wzywa milicje, wola sasiadow na swiadkow… ale cala sprawa jest znacznie bardziej skomplikowana – okazuje sie, ze Natalia Iwanowa (tak nazywa nieznajoma aferzystka) jest nie tylko zameldowana w tym mieszkaniu – i to od 3 lat! ale ma rowniez dokumenty potwierdzajace prawo wlasnosci. Wiecej! Mieszkanie Kiryla wyglada jak po remoncie – zmieniona glazura, terakota, meble, kolor scian… Ba! Nawet pies nie poznaje swojego pana! Kirylowi nie pozostaje nic innego jak wycofac sie z pola boju i juz w mieszkaniu rodzicow (chwilowo przebywajacych na wakacjach) zastanowic nad mozliwoscia odzyskania podstepnie odebranego lokum. Nastepnego dnia zdeterminowany bohater rozpoczyna biurokratyczna wycieczke po urzedach – ma nadzieje, ze znajdzie jakis dokument potwierdzajacy jego prawo do mieszkania. Niestety, czeka go gorzkie rozczarowanie – wszedzie, i w administracji, i u notariusza jako wlasciciel mieszkania figuruje Natalia Iwanowa. Tkniety zlym przeczuciem Kiryl zaczyna sprawdzac swoje dokumenty w innych miejscach – u operatora telefonu komorkowego, w banku, w przychodni… Efekt przerasta jego najsmielsze oczekiwania – wszedzie widnieje nazwisko obywatelki Iwanowej! Wyglada na to, ze nieznani sprawcy wzieli sie za sprawe na powaznie i dla wiekszej pewnosci 'wykasowali” Kiryla Maksymowa z biurokratycznej rzeczywistosci. Kompletnie zdezorientowany Kiryl dzwoni do pracy, zeby usprawiedliwic nieobecnosc – i tutaj rowniez czeka go przykra niespodzianka – bezposredni zwierzchnicy nie poznaja go po glosie, nie kojarza jego nazwiska i w ogole pierwszy raz slysza o jego istnieniu! Sytuacja przedstawia sie coraz gorzej i coraz bardziej surrealistycznie. Pozbawiony psa, domu, pracy, telefonu, wszelkich biurokratycznych dowodow swego istnienia, Kiryl zaczyna tracic rowniez przyjaciol i bliskich. Przelotni znajomi w ogole go nie poznaja, serdeczni przyjaciele z trudem przypominaja sobie, kim jest, nawet przebywajacy na urlopie rodzice maja problemy z identyfikacja rozmowcy. Wyglada to tak, jakby z jakichs sobie tylko znanych powodow sama rzeczywistosc zaczela wypierac Kiryla Maksymowa i kasowac jego dane… Im dalej, tym gorzej – wkrotce potem rodzice Kiryla zaczynaja twierdzic, ze nie maja syna o tym imieniu, przyjaciele cierpia na zanik pamieci, nawet ludzie, ktorzy rozmawiali z nim przed piecioma minutami nie pamietaja go, jakby natychmiast usuwano im wspomnienia… Wkrotce potem klucz od mieszkania rodzicow lamie sie Kirylowi w rekach, a dowod osobisty, jedyny dokument potwierdzajacy jego tozsamosc rozpada w pyl. Jednak te dramatyczne, dezorientujace wydarzenia sa jedynie przygrywka do prawdziwie niesamowitych przygod…